வாழும்வரை சாகடிப்போம்...!

இன்று நம் அதிபர் ஒபாமாவின் மேடை பேச்சு ஒன்று கேட்க நேர்ந்தது. நவம்பர் மாதம் வரும் தேர்தலில் அனைவரையும் வாக்களிக்க சொல்லி மிகவும் உணர்ச்சிவச பட்டு பேசினார்.

இந்த வாக்கு சீட்டில் என் பெயர் இருக்காது..

ஆனால்...

காவல் துறைக்கு ஒரு ஆழ்ந்த கேள்வி!

கடந்த சில வாரங்களாக தமிழகத்தில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகள் நாம் அனைவரும் அறிந்ததே.

ஏறக்குறைய மூன்று வாரங்களுக்கு முன் ஜெயலலிதா அவர்கள் உடல் நலம் குறைந்ததால் அவசரமாக அப்போலோ மருத்துவமனையில் சேர்க்க பட்டார்கள்.

பெரும்பான்மையான தமிழக மக்களால் தேர்ந்தெடுக்க பட்ட முதல்வராயிற்றே. ஓர் கட்சியின் தலைமை ஆயிற்றே. அதனால் இவர்களின் ஆரோக்கியத்தை பற்றி பொது மக்கள் அறிந்து கொள்வது மிக அவசியம் என்பது மிகவும் முக்கியமானது என்பதை கட்சியும் சரி - அரசாங்கமும் சரி - அப்போலோவும் சரி மறந்து விட்டனர்.

Then Sings my Soul.....

Kevin... Kevin...

The public addressing system of the hospital called the doctor. He is the newly joined doctor in Emergency room of the hospital. He was an assistant surgeon for few days since he joined. It was his that day, he was promoted to be the head surgeon. He was in the hospital canteen sipping his tea when he heard his name was called. He gulped down the tea in one swift action and rushed towards the emergency room.

When he was wearing his scrubs, a very familiar person, Ms. Dharti Sheth stood to face him.

Dr. Kevin Morton

“Hi Kevin,” she said.

“Hi”

“Can you handle this operation?” Dharti was worried.

“I am sure I can handle this. But let us have a small prayer for me and the patient first” Kevin said as he took Dr. Dharti’s hands. Her lips started moving involuntarily to a prayer “Dear Lord God above all, there is nothing that misses your attention. You have to be with Kevin when he performs this operation. Amen” She hugged Kevin as he moved to the operation theater to take care of the patient.

Dharti was still not convinced. She noticed his hands were shaking when he held it for prayers. His heart was beating faster when she hugged him. “I should have handled this,” she told herself as she sat on her chair. She had come at 4 PM the day before. It was 8 AM and she had been working continuously. She was more than sixty and before she knew she was out as a day.

“Dharti..Dharti..” The public announcement system called out her name. She ran to the operation room.

“What is the matter?” She asked.

“Shooting” the other person answered

“What is his age?”

“A very young lad. He is just twenty”

“Is it drug related?”

“No. He is a very good guy. He goes to the college in the morning and works as the manager in the hotel at nights. He was shot as he was getting in his car to go home. A mugging went wrong”

“Oh My God. Who brought him here?”

“The police of course”

10% Chance of Survival

“Name of the patient, Age and Ethnicity?”

“Kevin Morton, 22, African American”

When Dharti saw Kevin who didn't show any signs of life in the hospital bed, she cried without her knowing. He was very young and he looked handsome too. He also had the sense to go work when he studied instead of partying or doing drugs. Why do bad things always happen to good people? She thought as she started the operation. It was over in few hours but Dharti was not sure. She met Kevin’s parents and his two sisters in the visitor’s room.

“The operation went well. You can go home. God is Good” Dharti said. Kevin’s mother could see through her lies and uncertainty. She hugged both her daughters and started crying. Dharti took the father alone to her room.

“His liver is badly damaged because of the bullet he took”

“Will he live?”

“We have done our best. He has 10% chance of survival. It would be a miracle if he wakes up”

“We believe in miracles doctor. I am sure he will come back. Thank you and also keep us in your prayers”

“Sure I will”

It was one week since she completed operation for the young Kevin. He was treated by the post-operative care doctors. But still, Darthi visited him every morning, took his hands for a small prayer before she started his shift. She hoped one fine morning he will be awake and greet her.

He was only unconscious to the outer world. But he was aware of what was going on inside him. On a fateful day, he had finished his shift at the hotel and bought his sisters’ favorite food. He noticed a shadow and before he could realize what was going on, he was shot. He realized his best bet would be to drive to the police station and they would take him to the hospital. When he woke up again, he was in the hospital.

All these days in his mind he was only thinking about his sisters. I couldn’t die. They need me.

Weeks became a month and suddenly one day.

Dharti.. Dharti..

She looked at the public announcement system wearily. I just finished an operation, what is it again? She thought as she rushed to the beds. Kevin’s sisters met her on the way.

“Kevin is awake. He is asking for you” As Dharthi went into the room, Kevin’s mother was also there. She started crying, thanking Dharti. The sisters joined their mother. Dharti took Kevin’s hand which was warmer than usual. “Everything will be alright,” she said.

He asked for a pencil and note to write something. His note to Dharti read “Thank you so much Dr. Dharti. Thanks for not letting me die”

Fighting her tears, she folded the note and kept it with her. In another six months, Kevin was fully recovered.

Kevin was working on his computer when Dharti came to visit him.

“What are you doing there?” She asked.

“I am applying for my degree.”

“In the same college?”

“No. I don't want to be a businessman anymore. I want to be a doctor, just like you”

Dharti was moved and held his hand “Of Course, you want to be a doctor. And guess what, we will make sure you become a damn good one”

For the next seven years, when he toiled with small jobs here and there while pursuing medicine.

At the College

“Dharti! My Graduation is next month and I want you to be there with my family” he said. She was there, happy for Kevin and his family. When everybody presented Kevin with something she handed over the same note he had passed to her on his bed seven years ago, with one line added to it.

“Now it is your turn, Kevin. You go and take care of them. Don't let them die. Love. Dharti”

Graduation

Kevin came of the stage and hugged Dharti and ....

“How did it go?” Dharti asked.

One Young Kid, Dharti.. so young. Shot in his Chest. Some random shooting. He was so lucky that they brought him right on time.

He was not lucky, Kevin. There's a reason for everything.

Good Times

I don't know Dharti. I just could not let that kid die. I had to keep him alive...

Is that so? May I ask you why?

Dharti.. you should have seen his little Sisters... I wouldn't let this kid die... just for their sake!

Is that so? May I ask you why?

Dharti.. Every Girl needs her Brother

PS:

Friends,

Just happen to read a feel good article in CNN and added up my own thought to give it a story line. To read the actual article, please click below.

http://www.cnn.com/2016/10/07/health/kevin-morton-surgeon-st-john-hospital-detroit/index.html

மருத்துவமனையில் நடந்த அதிசயம்!

கெவின் ... கெவின்...

அலறியது அந்த மருத்துவமனையின் அவசர ஒலி பெருக்கி.

ஆம். .. கெவின் அந்த மருத்துவமனையில் பணிபுரியும் அவசர சிகிச்சை பிரிவில் புதிதாக சேர்ந்த மருத்துவர். சேர்ந்து சில நாட்கள் துணை  சிகிச்சை நிபுணராக பணியாற்றிய இவர் அன்று தான் துணை பதவியில் இருந்து முதன்மை சிகிச்சை நிபுணராக பணியேற்று இருந்தார். பணியேற்றிய சில மணி நேரங்களில் தான் அந்த ஒலி பெருக்கி ..

கெவின் கெவின் என்று அலறியது..

மருத்துவமனையின் சிற்றுண்டி சாலையில் இருந்த கெவின் குடித்து கொண்டு இருந்த தேநீரை ஒரே முடக்காக குடித்து விட்டு அறுவை சிகிச்சை அறையை நோக்கி ஓடினான்..

அந்த அறையை அடைந்து அதற்காக மேலாடைகளையம் முகமூடிகளையம் அவசரமாக அணிந்து கொண்டு இருக்கும் போது  அவன் எதிரில் அவனுக்கு மிகவும் பரிச்சயமான மூத்த அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் திருமதி. டார்தி சேத், அவனுக்கு எதிரில் வந்தார்கள்.

ஹை கெவின்..

ஹை..

உன்னால் இந்த சிகிச்சை செய்ய முடியுமா?

டார்தியின் வார்த்தைகளில் ஒரு பயம் கலந்த உணர்வு தான் வெளிப்பட்டது.

கண்டிப்பாக டார்தி..  ஜஸ்ட் செய் எ பிரேயர் பார் மீ அண்ட் தி பேஷண்ட்,  பாஸ்ட் !

டார்தி கெவினின் இரு கைகளையும் பற்றி கொண்டு ...

எல்லாம் வல்ல இறைவனே.. நீ இன்றி ஒரு அணுவும் அசையாது. கெவின் இந்த அறுவை சிகிச்சை செய்யும் போது நீ அவனுள் இருந்து இதை செய்யவேண்டும், ஆமென்..

Dr. Kevin Morton

என்று சொல்லி கெவினை கட்டிப்பிடித்து அனுப்பினாள். கெவின் அடுத்த அறைக்கு சென்றான்.

டார்தி மனதிலோ...

அய்யகோ... ஒரு வேளை  இந்த சிகிச்சையை நானே செய்து இருக்கலாமோ... அவன் கையை பிடித்து ஜெபிக்கும் போது ... அவன் கைகள் இரண்டும் நடுங்கியதே..

அவனை கட்டிப்பிடித்து அனுப்பும் போது அவன் இதயம்... அப்படி வேகமாக  துடித்ததே... நாம் ஒரு வேளை அவசரப்பட்டு கெவினை முதன்மை சிகிச்சை நிபுணராகி விட்டோமா? இன்னும் சில காலம் பொறுத்து இருக்கலாம் என்று நினைத்து கொண்டு ... தன் அறையின் இருக்கையில் அமர்ந்தாள்.

நேற்று மாலை 4 மணிக்கு வேலைக்கு வந்தவள்... இப்போது காலை 8 மணி..வயதும் அறுபதை  தாண்டி விட்டது.. தன்னை அறியாமலே உறங்கினாள்..

சில நொடிகளில்...


டாக்டர் டாரத்தி.. டாக்டர் டாரத்தி.. ஒலி பெருக்கி அலறியது! ... அடித்து பிடித்து ஓடினாள் டாரத்தி. அறுவை சிகிச்சை அறை சென்றவள்...

என்ன கேஸ்?

அஸ் யூஷுவல் ... துப்பாக்கி சூடு.

பேஷண்ட் என்ன வயது..

பாவம்.. சின்ன பையன்.. 20 தான் இருக்கும்.

என்ன ஆச்சி? ஏதாவது போதை பொருள் ..?

இல்ல.. நல்ல பையன் தான். பகல் முழுக்க கல்லூரி போயிட்டு இரவில் மட்டும் இங்கே இருக்க ஒரு ஹோட்டலில் மானேஜராக இருக்கான்.  பாவம்.. வேலை முடிந்து வெளியே வந்து காரில் ஏறினான். பின்னாலே வந்த ஒரு ஆள் இவனை வயிற்றில் சுட்டுட்டு இவனிடம் உள்ளதெல்லாம் திருடிட்டு போய்ட்டான்.

ஓ மை  காட்.. யாரு இங்கே கூட்டினு வந்தா..

போலீஸ் தான்.

10% Chance of Survival

வாட் இஸ் தி நேம் ஆப் தி பேஷண்ட்? ஏஜ் அண்ட் எத்தினிசிட்டி?

கெவின் மார்ட்டன், 20, ஆப்பிரிக்கன் அமெரிக்கன் !

அறையில் சென்று படுக்கையில் கண்களை மூடி மரண நித்திரையில் இருந்த கெவினை பார்த்த டார்தி..  தன்னை அறியாமலே அழுதாள்.

20 வயது.. பார்க்க ஹாலிவ்யூட் பட கதாநாயகன் போல் தோற்றம். கல்லூரியில் படித்து கொண்டு இருக்கும் வேளையில் மாலையில் வேலை செய்யும் அளவிற்கு பொறுப்பு.

ஆண்டவா.. இது என்ன சோதனை.. இவனுக்கு ஏன் இது? நீ தான் காப்பாற்ற வேண்டும்.. என்று சிகிச்சை ஆரம்பித்தாள். அடுத்த சில மணிநேரங்களில் சிகிச்சை முடிந்தது.

டார்தி வெளியே வந்தாள். அங்கே உறவினர்கள் அறையில் கெவினின் குடும்பம்.. அப்பா- அம்மா மற்றும் அவனுக்கே உயிரான இரண்டு குட்டி தங்கைகள்..

டாக்டர்... என் பையன்...?

ஆப்பரேசன் நல்ல படியா முடிஞ்சது. நீங்க தைரியமா வீட்டுக்கு போங்க.. காட் இஸ் குட்.

என்று டார்த்தி சொல்லிய பொய் கெவினின் தாய்க்கு புரிந்தது.

டார்த்தி சொன்ன எதையும் நம்பாமல் இரு பெண் குழந்தைகளையும் அவள் கட்டி கொண்டு மூவரும் அழ, டார்த்தியோ அந்த தகப்பனை ...

நீங்கள் ஒரு நிமிடம் என் அறைக்கு வர முடியுமா?

அறையில்..

சொல்லுங்க டாக்டர்..

ஐ அம் வெரி சாரி.. உங்க பையனுக்கு நடந்த இந்த துப்பாக்கி சூடு அவன் கல்லீரலில் பாதியை சிதற வைத்துவிட்டது.

டாக்டர்..என் பையன் பிழைப்பானா?

எங்கனால முடிஞ்சது நாங்க செஞ்சிட்டோம். இனிமேல் ... 10% Chance of Survival! மேலே இருந்து ஒரு அதிசயம் வந்தா தான்...

"வி பிலிவ்  இன் மிரக்கிள்ஸ் டாக்டர்".. கண்டிப்பாக என் பையன் பிழைப்பான்.. தேங்க்ஸ். யு ஆல்சோ கீப் அஸ் இன் யுவர் ப்ரேயர்ஸ்.

ஐ வில் ! கண்டிப்பாக..

தகப்பன் அங்கு இருந்து கிளம்ப ..

ஒரு வாரம் ஓடியது..

அந்த ஒரு வாரத்தில் டாரத்தி கெவினுக்கு எந்த சிகிச்சை அளிக்காவிட்டாலும், காலையில் வேலைக்கு வந்தவுடன் அவன் அறைக்கு  சென்று உறங்கி கொண்டு இருக்கும் அவனை பார்த்து அவன் கையை பிடித்து ஒரு ஜெபம் செய்து விட்டு  தான் தன் நாளை ஆரம்பிப்பாள்.

ஒவ்வொரு நாள் அவனை பார்க்கும் போதும்.. இன்றைக்காவது விழிப்பானா .. இன்றைக்காவது விழிப்பானா என்ற ஒரு நப்பாசை.

வெளி உலகத்திற்கு தானே அவன் விழிக்கவில்லை. கண்கள் மூடி கொண்டு இருந்தாலும்.. அவன்  நினைவிலோ...

பணி புரிவது ஒரு ஹோட்டலில் அல்லவா. வேலை முடிந்ததும்.. தன் தங்கச்சிகளுக்கு பிடித்த உணவினை வாங்கி கொண்டு  வாகனத்தில் ஏறிய கெவின்.. வாகனத்தின் அருகில் ஒரு நிழல் வருவதை  கவனித்தான். அவன் சுதாரிப்பதற்கு முன் "டுமீல்" என்ற சத்தம்.

அவனிடம் இருந்ததை எடுத்து கொண்டு வந்தவன் ஓட
.. கெவினின் இருக்கை முழுக்க இரத்தம்.

நொடிக்கு நொடி வலி அதிகரிக்க .. நினைவையும் இழக்க ஆரம்பித்தவன்.. அருகில் உள்ள காவல் நிலையத்திற்கு  சென்று விட்டால் அங்கே நம்மை மருத்துவமனைக்கு அழைத்து செல்வார்கள் என்று வண்டியை ஓட விட்டு.. ஆனால்பாதி வழியிலே நினைவை இழக்க போவதை அறிந்து அவசர விளக்கை போட்டு விட்டு ...

எழுந்து பார்க்கும் போது.. சிகிச்சை அறையில். இவனுக்கு சற்று நினைவு இருந்தாலும்.. அது அவனுக்கு சிகிச்சை அளிப்பவர்களுக்கு தெரியவில்லை.

இவன் மனதில் தோன்றியதெல்லாம்..

என் தங்கைகள்.. நான் உயிர் வாழ வேண்டும். என் தங்கைகளுக்காக.. நான் சாக கூடாது.. சாக மாட்டேன்.. சாகவே மாட்டேன். என் தங்கைகளுக்கு நான் தேவை.

கடந்த ஒரு வாரத்தில் அவன் மனதில் தோன்றிய ஒரே எண்ணம் " அவனின் தங்கைகள் " தான்.


வாரம் மாதமாகியது. கெவினின் உடல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேற...

டாகடர் டார்தி.. டாக்டர் டார்தி...

ஒலி பெருக்கி அலறியது.

என்ன இது? இப்போது தானே ஓர் அறுவை சிகிச்சை முடித்தோம். அதற்குள் எப்படி அடுத்து ? என்று நினைத்து கொண்டே ஓடியவளின் எதிரில் ...

கெவினின் தங்கைகள் இருவரும் ஓடி வந்தனர்..

டாக்டர்.. கெவின் இஸ் அவெக். ஹி இஸ் டாக்கிங். ஹி இஸ் ஆஸ்கிங் பார் யு.

மூவரும் ஓடினார்கள்.. அங்கே அறையில் கெவினின் தாயும் ..

"தேங்க்யு சோ மச்"  என்று அவர்கள் அழ..டார்தி கெவினின் கையை பிடித்தாள். வழக்கத்திற்கும் மேல் சூடாக இருந்தது.

கெவின்..

கண்ணாலே தான் பேசினான்.

எவெரிதிங் வில் பி ஆல்ரைட்.!

அவனுக்கு வாயில் எதோ ஒரு கருவி போட்டு இருந்ததால்.. எதையோ எழுத வேண்டும் என்று கை  அசைத்து  காட்ட.. ஒரு காகிதமும் பென்சிலும் தரப்பட்டது.

Thank You so Much Dr. Darthi. Thanks for not letting me Die.

படித்த டார்தி அதை மடித்து பையில் வைத்து கொள்ள அனைவரும் ஆனந்த கண்ணீர் விட..

அடுத்த  ஆறுமாதத்தில்...

கெவின் வீட்டில் ... டாரத்தி...

கெவின்.. சும்மா என்ன கம்ப்யூட்டரில் ... என்ன பண்ற?

டார்தி.. ஐ அம் ரெடி பார் காலேஜ் ... அப்பளை பண்றேன்.

நீ படிச்சியே அதே கல்லூரியா?

நோ.. அது பிசினஸ் காலேஜ். ஐ டோன்ட் வாண்ட் டு டூ பிசினஸ் எனிமோர் ..

பின்ன வேற என்ன படிக்க போற?

ஐ வாண்ட் டு பி லைக் யு.. ஐ வாண்ட் டு பி எ டாக்டர்.

டாரத்தி மீண்டும் அவன் கையை பிடித்து ...

அப் கோர்ஸ்.. யு வாண்ட் டு பி எ டாக்டர்.. அண்ட் கெஸ் வாட் ? வி வில் மேக் சுவர் தட் யு பி கம் எ டாக்டர்.

அடுத்த ஏழு வருடங்கள்.. படிப்பு. சிகிச்சை.. சிறிய சிறிய வேலை..

கல்லூரியில் 

டார்தி...

அலை பேசி அலறியது.

டெல் மி  கெவின்...

அடுத்த மாதம் எனக்கு பட்டமளிப்பு விழா. ஐ வாண்ட் யு டு பி தேர் வித் மை டாட்.. மாம் அண்ட் சிஸ்டர்ஸ்.

பட்டமளிப்பு விழா சீராக நடக்க.. அன்று இரவு.. நிகழ்ச்சியில் அனைவரும் கெவினை பாராட்டி அவனுக்கு பரிசளித்து கொண்டு இருந்தனர்.

டார்தியின் முறை வந்தது. இரு சிறிய தாளை அவன் கையில் வைத்து விட்டு தன் இருக்கையில் போய் அமர்ந்தாள்.

பட்டமளிப்பு விழா 

அந்த தாளை பார்த்த கெவினின் கண்கள் அவனை அறியாமலே ஈரமானது.  அதில் அவன் கைப்பட எழுதிய...

Thank You so Much Dr. Darthi. Thanks for not letting me Die.

என்று எழுத்தோடு.. கூடவே.. டார்தியின் கைபட எழுதிய.. 

Now it is your turn Kevin. You go and take care of them. Dont let them Die.

Love 

Darthi 

என்று எழுதி  இருந்தது.

மேடையில் இறங்கி வந்த கெவின் டார்தியின் தோளில் மேல் கையை வைத்தான்.

ஹாய் டார்தி?

கெவின்? 

ஆபரேஷன் எப்படி போனது...?

Happy Times. 

One Young Kid, Daarthi.. so young.. Shot in his Chest. Some random shooting. He was so lucky that they brought him right on time.

He was not lucky, Kevin. Theres a reason for everything.

I dont know Daarthi.. I just could not let that kid die. I had to keep him alive...

Is that so? May I ask you why?

Darthi.. you should have seen his little Sisters... I wouldnt let this kid die... just  for their sake!

Is that so? May I ask you why?

Daarth.. Every Girl needs her Brother. 

பின் குறிப்பு :

நண்பர்களே,  அடியேன் பதிவுகள் எழுத ஆரம்பித்து ரெண்டு வருடங்களாகி விட்டன. இந்த இரண்டு வருடங்களில் நான் எவ்வளவோ எழுதி இருந்தாலும் நான் மிகவும் ரசித்து எழுதிய பதிவு இது தான்.

அமெரிக்காவில் நடந்த ஒரு உண்மை சம்பவத்தை சற்றே கற்பனை கலந்து படைத்துள்ளேன் . 

தயவு செய்து எப்போதும் போல் படித்து விட்டு போய் விடாதீர்கள். Anonymous  போல வந்தாவது தங்களின் நிறை குறைகளை சொல்லுங்கள். 

இந்த உண்மை  சம்பவத்தை ஆங்கிலத்தில் படிக்க...இங்கே சொடுக்கவும்.

http://www.cnn.com/2016/10/07/health/kevin-morton-surgeon-st-john-hospital-detroit/index.html

நன்றி. 

ரோஸ்ட் (ROAST ) என்ற நகைச்சுவை நிகழ்ச்சி.

மனித இனத்தை மற்ற ஜீவன்களோடு வேறுபடுத்தும் ஒரு விஷயம் நகைச்சுவை. பசி - தாகம் - கோபம் - காமம் என்ற உணர்வுகள் அணைத்து ஜீவன்களுக்கும் இருந்தாலும் நகைச்சுவை என்ற ஒரு உணர்வு மானிட குலத்திற்கு மட்டுமே சொந்தம்.

வளரும் வயதில் சார்லி சாப்ளின்  -  ஐ லவ் லூசி - நாகேஷ் - சந்திரபாபு போன்றோர்களின் நகைசுவையை ரசித்தவன் தான்.  இவர்களின் நகைச்சுவை யாரையும் புண் படுத்தாமல் இருக்கும். ஒரு பாத்திரத்தை நையாண்டி தானம் செய்தாலும் அந்த பாத்திரத்தில் தானே நடித்து அதை நையாண்டி செய்வார்கள்.

அதன் பின்னர்.. என்னை அறியாமலே நான் முட்டாள் தனமாக ரசித்தவர்கள் ..