இதுதானே தம்பி நாம் கற்கும் பள்ளி....

ஏங்க.. நீங்க இன்னைக்கு பத்து மணிக்கு உயர்நிலை பள்ளிக்கூடம் போகணும், தெரியும் இல்ல..

அது எப்படி மறப்பேன்..?

இல்ல, ஆபிசில் பிசி   கிசின்னு மறந்துடாதீங்க..

ச்சே ச்சே ... போன மாசமே காலண்டரில் குறிச்சி வைச்சு இருக்கேன்.

போன மாசமா? இது போன வாரம் தானே நமக்கே சொன்னாங்க.

போன மாசம்ன்னா உனக்கு கேட்டுச்சி. போன வாரம் தான் சொன்னேன்.

சரி, என்ன மீடிங்க்னும் தெரியும் இல்ல.

தெரியும் .. அத எப்படி மறப்பேன்?


எல்லா பேப்பரையும் மறக்காமல் எடுத்துன்னு போங்க ..

சரி...

மீட்டிங் முடிஞ்சதும், எனக்கு என்ன ஆச்சுன்னு போன் பண்ணி சொல்லுங்க.

சரி.

அம்மணி அந்த இடத்தை விட்டு நகர, நானோ..

என்ன மீட்டிங்? சுத்தமா நினைவில் இல்லையே... நல்ல வேலை அம்மணியே நினைவு படுத்தினாங்க என்று யோசித்து கொண்டே...

மூத்த ராசாத்தியிடம்..

அம்மாடி.. இன்னைக்கு பள்ளிகூடத்தில் என்ன விசேஷம் ?

ஒன்னும் இல்ல.

நல்ல யோசித்து பாரு ?

ஒண்ணுமில்ல...

உன் காலெண்டரில் பாரு...

ஒன்னும் இல்ல டாடி...

என்று அவள் எகிற...

இளையவள் அங்கு வர.. இன்னைக்கு உயர் நிலை பள்ளியில் என்ன விசேஷம்?

நான் இப்ப தான் எட்டாவது . அடுத்த வருடம் தான் உயர் நிலை பள்ளி ... எனக்கு ஒன்னும் தெரியாது.

என்று அவளும் எகிற...

கன்புயுசன்..

என்னவாய் இருக்கும் ? சரி , பத்து மணிக்கு  சரியா அங்கே போய் என்னனு தெரிஞ்சிக்கலாம்.. என்று நினைக்கும் போது.. எதோ பேப்பர் வேற எடுத்துன்னு போக சொன்னாங்களே...என்று தடுமாறி கொண்டே அலுவலகம் சென்றேன்..

அங்கே..

9 மணி போல் ...என் அலுவலகத்தின் உரிமையாளர், பண்பான மனிதர், உழைப்பால் முன்னேறி கோட்டீஸ்வரனாக இருக்கும் இந்நாட்டு மனிதர்..

விஷ்.. ஒரு அவசர மீட்டிங் உடனே என் ஆபிசுக்கு வா என்று அழைக்க, அங்கே சென்று...

சொல்லுங்க ,

என்றவுடன் அடுத்த 45 நிமிடம் அவர் ஔர் விஷயத்தை பற்றி விவரிக்க..மணி 9:45.

விஷ்.. எனக்கு ஒரு மணி நேரம் வெளியே வேலை இருக்கு, நான் போயிட்டு திரும்பி வந்தவுடன் இந்த விஷயத்தை பத்தி தொடர்ந்து பேசலாம்.

ஓகே .. பாஸ்...என்று சொல்லி எதோ என் நல்ல காலம்..

ரொம்ப தூரம் போறீங்களா?

இல்லை .. பக்கத்துல உயர்நிலை பள்ளிக்கு தான்..

ஓகே ..சரி... அப்புற...அட பாவி.... பத்து மணிக்கு அங்கே இருக்க
சொன்னாங்களே.. ஆண்டவனே என்று அவரிடம்,

நானும் அங்கே பத்து மணிக்கு இருக்க வேண்டும்..

என்னது? உன் ரெண்டாவது பிள்ளையும் அடுத்த வருடம் உயர்நிலை பள்ளியா? நாட்கள் தான் எவ்வளவு சீக்கிரம் ஓடுது ...

என்று அவர் சொல்லும் போது தான் நினைவு வந்தது.

இளைய ராசாத்தி அடுத்த வருடம் உயர்நிலை பள்ளியில் சேர வேண்டும்,  அதற்கான அறிமுக மீட்டிங்.

பாஸ், எதோ பேப்பர் எடுத்துன்னு வர சொன்னாங்களே.. மறந்துடாதிங்க?

இதோ..கையிலே இருக்கு..

ஒரு நிமிஷம் கொடுங்க.. நான் ஒரு காப்பி எடுத்துக்குறேன்..

என்று கடன் வாங்கி கொண்டு ... காரில் அமர..அலை பேசி அலறியது.

ஏங்க 9:50.. பள்ளிக்கூடம்..

இதோ அங்கேதான் போயின்னு இருக்கேன்..

அந்த பேப்பெர்ஸ் எல்லாம்..

பத்திரமா கையில் தான் இருக்கு.

முடிஞ்சவுடன் கூப்பிடுங்க.. சரி..

பள்ளிக்கூடம் அடைந்தேன்.. அங்கே இருந்த அலுவலகத்தில்,
அடுத்த வருடம் புதிதாக வர இருக்கும் பிள்ளைகளின் பெற்றோர்களுக்கான மீட்டிங் ?

ரூம் நம்பர் 219.

ஓடினேன்.. மணி சரியாக பத்து..

அறையில் எனக்கு முன்பே என் பாஸ். அவர் அருகே, எனக்கும் கீழ் பணி புரியும் ஒரு அம்மணி, அடுத்து எங்கள் நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் பலர், அவர்களின் அருகில் அறிந்த ஒரு மருத்துவர், அடுத்து எங்கள் அலுவலகத்தை சுத்தம் செய்யும் அம்மணி.. இப்படி பலர்.. நானும் அமர்ந்தேன்.

மனதில், இங்கே உள்ளவர்களில் பாதி பேர் நமக்கு அறிமுகமானவர்கள். சமூதாயத்தில் படிப்பில் செல்வாக்கில் தொழில் முறையில் வெவ்வேறு நிலையில் இருப்பவர்கள். இங்கே ஒருவருகொருவரின் அருகில் அமர்ந்து .. எங்கள் அனைவரின் பிள்ளைகளும், பெற்றோர்களின் அந்தஸ்த்தால் வேறுபடுத்த படாமல் ஒரே பள்ளியில் ஒரே வகுப்பில் . அடேங்கப்பா இது அல்லவா .. சமசீர் கல்வி, மனது சந்தோஷத்தில் துள்ளியது.

பள்ளியில் சேருவதை பற்றி ஒரு விளக்கம்.. இங்கு 90% மக்கள் அரசாங்க பள்ளிக்கூடம் தான் செல்வார்கள். ஒவ்வொருவர் வாழும் பகுதிக்கும் இது தான் பள்ளி என்ற ஒரு விதி இருக்கும். பிள்ளைகளை அங்கே தான் சேர்க்க முடியும். சில நேரங்களில் சில பள்ளிகளில் "திறந்த அனுமதி Open  Admission"  என்று வாய்ப்பு தருவார்கள். அதில்  தமக்காக குறிக்க பட்ட பள்ளியை விட வேறொரு பள்ளி பெற்றோர்களின் அலுவலகத்திற்கு அருகில், மற்றும் அந்த பள்ளியில் எனக்கு தேவையான பாடங்கள் இல்லை என்று ஒரு காரணம் காட்டி  சேரலாம்.

இங்கே எந்த ஒரு அரசாங்க பள்ளியையும் இலவசம் என்று கருத மாட்டார்கள். உங்கள் வரி பணம் வேலை செய்கின்றது  (Your Tax Dollars at Work)  என்ற ஒரு கருத்து தான் நிலவும் .

இங்கே என் ராசாத்திக்கள் படிக்கும் பள்ளியில் மொத்தம் 3,000 மாணவ மாணவியர்கள் உள்ளனர். இந்த பள்ளியில்  எனக்கு பிடித்ததே இங்கே பணி புரியும் ஆசிரியர்களில் 80% இதே பள்ளியில் படித்தவர்கள். அப்படி ஒரு பண்பாடு.

இது ஒரு அரசாங்க பள்ளி தான், இருந்தாலும் வசதிகளை பாருங்களேன்.

பள்ளிக்கூடம் ,வாகனங்கள் நிறுத்துமிடம், மற்றும் பள்ளி விளையாட்டு மைதானம் 

உலகத்தரத்தில் அமைந்துள்ள ஆடுகளம் ( காமன் வெல்த் கல்மாடியினால் கூட இப்படி போட முடியாது)

 ஆட்டத்தில் பள்ளி வீரர்கள் உற்ச்சாகபடுத்தும் பெற்றோர்கள் 

 பள்ளியின் உள்ளே நீச்சல் குளம் 

 வேதியியல் பரிசோதனை சாலை 

 பாடகர் குழுவும் அரங்கமும் 

இன் டோர் (In Door)  கூடைபந்து மைதானம் 

இம்மாதிரியான பள்ளியில், ஒரு ஏழை பணக்காரன் பாகுபாடு இல்லாமல் அனைவரின் பிள்ளைகளும் ஒன்றாக படிப்பது நம் நாட்டிலும் வர வேண்டும்.

இரண்டு கிலோ அரிசியையும் ஸ்டிக்கர்ஸ் ஒட்டிய கரும்பையும் குப்பையில் எரிந்துவிட்டு நம் வரி பணத்தில் நமக்காக நம் பிள்ளைகளுக்காக இப்படி ஒரு பள்ளிக்கு நாம் போராடும் நாளும் வருமா ?

வருமா? இப்படி ஒரு நாள் வருமா?

பின் குறிப்பு :

ஏங்க , மீட்டிங் போனீங்களா?

போனேன்..

அந்த பேப்பெர்ஸ் ?

எடுத்துன்னு தான் போனேன்.

எடுத்துன்னு போனீங்களா ?இங்க என் காரில் இருக்கு.

ஒ.. அதுவா?

என் காரில் இருக்கே..

அது., நான் தான் ஒரு எக்ஸ்ட்ரா காபி எடுத்து இருக்கட்டும்னு எடுத்து வைச்சேன்.

கல்யாணம் ஆனதில் இருந்து நீங்க ரொம்ப சமத்து ஆயிட்டிங்க...

நன்றி.